ماهتاب

نردبان پایه کی بودمهتاب

ماهتاب

نردبان پایه کی بودمهتاب

برای ستاره

برای تنها ستاره‌ی آسمان بی ستاره ام

...آنگونه که نیلوفر،دخترتازه بالغی که دوستش داشتم،دیوان حافظ رابه دوپستان لطیف سایه دارش میفشردومژگان بلندسیاهش رابرهم مینهادتافال بگیردکتاب را با تفال گشودم.دویال کتاب راچون دوبال پرنده‌ی اسیری گرفته بودم...

(قطعه ای ازداستان کوتاه کابوس)

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد